Al sinds de academie is kunstenaar Theo Harmelink geïnspireerd door de natuur, natuurlijke processen en het menselijk handelen in de natuur. Wat doen deze ingrepen en wat voor gevolgen hebben deze? De wereld is volgens Theo Harmelink volledig losgeslagen: Als reactie op het kapitalistisch consumptiesysteem, creëert en assembleert hij nieuwe beelden uit gerecyclede deels natuurlijke materialen in een vervreemdende stapeling.

De tentoonstelling als totaal laat zich in eerste instantie lezen als een ‘vloot’ van een serie vreemde schepen die doet denken aan de post- apocalyptische film Waterworld in een mix met de ‘steampunk’ toekomstbeelden die Albert Robida (1848-1926) over de 20e eeuw vastlegde.
De mensheid is op drift volgens de kunstenaar, letterlijk als we kijken naar de mensonterende beelden van bootvluchtelingen op zee. Maar ook in de toekomst wanneer de zeespiegel blijft stijgen is overleven op water misschien nog de enige optie; een ark van Noach als laatste schuilplaats.

Elk object in de tentoonstelling is een afzonderlijke wereld boordevol details, verwijzingen en materialen; een zoektocht voor het oog waarbij ook humor niet ontbreekt. Deze humor voelt door de onderliggende thematiek haast wrang aan. De kijker kan erom grinniken, maar het legt tegelijkertijd ook de vinger op de zere plek.
Alles in de drijvende wereld van landjutter Theo krijgt dezelfde waarde; een boomstronk, gevonden plastic afval, gebruikte medische hulpmiddelen, slangetjes en kinderspeelgoed. Niets is heilig voor hem en alles krijgt een nieuwe orde en wordt voorzien van een nieuwe context.
De beelden van Theo Harmelink hebben een visuele verwantschap met de films en creaties van de Tsjechische kunstenaar en filmmaker Jan Svankmajer.

De wereld in de tentoonstelling wordt ‘aangestuurd’ vanuit een centraal beeld; en vormt een laboratoriumachtige opstelling die een symbiose is tussen mens, machine en dier, tussen natuur en cultuur, tussen leven en vergankelijkheid.

Opening
De tentoonstelling wordt zondag 25 juni om 15.00 uur geopend samen met de tentoonstellingen 'Gun nos Tambe' van Quentley Barbara en 'Mane motiv' van Ian de Weerdt.