Koen Kievits maakt foto’s, schilderijen, sculpturen, video’s en installaties. Waar kunstenaars vaak werk maken door materiaal toe te voegen, doet Koen Kievits dit juist door iets weg te halen. Hij schraapt, schuurt, kreukt en breekt materiaal zodat er nieuwe werelden ontstaan. Daarbij stelt hij de vraag: waar is alles van gemaakt en tot wat vergaat het? En als je een beeld verwoest: welke verbeelding en gevoelens doemen er dan op?

De kunstenaar begon zijn beroepspraktijk met schilderen, dook toen in de wereld van fotografie en pakt nu het schilderen weer op. Bij Kunstenlab toont hij werken die in de basis fotografisch van aard zijn, maar ook als schilderijen kunnen worden gezien. De kunstenaar zoekt naar manieren om beelden los te breken uit het platte vlak. Zo schuurde hij fotogevoelig papier op tot iets wat eruit ziet als een universum vol constellaties, liet hij de tijd met zand uit een lijst lopen en schraapte hij bergen weg van oude ansichtkaarten. De restanten vormen een klein bergje, dat hij ernaast toont in een glazen potje.

Zijn kunstwerken gaan allemaal over de manier waarop we kijken naar beelden en de werkelijkheid om ons heen. Ze laten ons nadenken over de praktische manier waarop het is gemaakt of ontstaan, maar ook over iets daarachter. Iets wat zich moeilijker laat vangen en  tijdlozer en subliemer is dan je op het eerste oog zou verwachten. Je kijkt in zijn werk namelijk constant naar iets wat er niet meer is. Om houvast te vinden ga je in het werk op zoek naar een beeld. Daar komt verbeelding bij kijken, die voor iedere toeschouwer anders is. Door gebruik te maken van verwijdering en verwoesting hoopt de kunstenaar een besef aan te wakkeren: dat alles in en om ons heen uiteindelijk vervaagt en verdwijnt.

Zelf haalt de kunstenaar troost uit het eindige, omdat voor hem daar het sublieme zit. In bergen die verdwijnen, constellaties die opdoemen, uitdijen en vergaan. In datgene dat we eindeloos proberen te vangen, maar uiteindelijk door onze handen glipt. Het sublieme, gevangen in een klein potje stof. 

Opening
De tentoonstelling wordt feestelijk geopend op zaterdag 23 maart om 15.00 uur door Sabine Winters. Als wetenschapper en filosoof doet zij onderzoek naar de rol van de verbeelding in wetenschap. Aansluitend openen we de tentoonstelling 'Een choreografie in het donker' van Aimée Zito Lema.