Aimée Zito Lema maakt installaties, video’s en performances. Ze gebruikt veelal fotografisch materiaal uit persoonlijke en historische archieven. Haar werk gaat over herinneringen die van generatie op generatie worden doorgegeven; omdat ze in het lijf besloten liggen of als verhaal of nieuwsbericht worden gedeeld. Daarbij stelt ze indringende vragen: wie schrijft onze geschiedenis en wat betekent dat voor ons als samenleving en individu?

De kunstenaar toont in de verduisterde tentoonstellingsruimte een installatie die bestaat uit foto’s, video’s, waterbassins en lampen. Het uitgangspunt voor dit nieuwe werk zijn persoonlijke en historische foto’s die over elkaar heen zijn afgedrukt en zo een nieuw beeld creëren. Het is een gedroomde nieuwe stap in de praktijk van de kunstenaar: alle beelden zijn analoog geprint.

Om de analoge afdrukken te maken transformeerde Zito Lema haar studio tot doka. Hier belichtte zij levensgroot fotogevoelig papier met beelden. Sommigen komen uit een historisch archief uit haar vaderland Argentinië en tonen mensen die opstonden tegen het regime tijdens de Argentijnse militaire junta. Anderen komen uit haar persoonlijk archief: foto’s van het huis waar de kunstenaar is opgegroeid en van haar eigen kinderen. Deze verschillende lagen werden rechtstreeks op het lichaam van de kunstenaar gedrukt. Om dit goed te laten verlopen moest er vooraf een choreografie voor in de duisternis worden uitgemeten en geoefend.

Door direct op het lichaam te drukken hebben sommige details van de beelden zich verstopt in de holtes en tekenen anderen zich scherper af waar het lichaam gespannen is. Het laat je als toeschouwer stil staan bij de geschiedenis(sen) die we belichamen en dat wat we doorgeven. Daarmee verwijst de titel van de tentoonstelling niet alleen naar de methode waarop het werk is gemaakt, maar ook naar het onzichtbare dat ons als mens beweegt.

In de podiumruimte speelt het videowerk ‘Can you hear the hearts beating as one?’ Het werk is recent gemaakt en voor het eerst te zien in Nederland. In de video zie je een moeder en een zoon samen piano spelen. Waar gewoonlijk handen naast elkaar op de toetsen worden geplaatst, bewegen ze hier bovenop elkaar. Met deze bijzondere lesmethode wordt het doorgeven van intergenerationele kennis belicht. Door naast haar nieuwe werk ook eerder werk te tonen, verbindt de kunstenaar deze nieuwe stap met een pad dat zij al langer bewandelt.

Opening
De tentoonstelling wordt op zaterdag 23 maart feestelijk geopend door Stéphanie Noach. Zij is verbonden aan de Universiteit Leiden en gespecialiseerd in hedendaagse kunstgeschiedenis met de focus op het Caribisch gebied en Latijns Amerika. Vooraf wordt de tentoonstelling 'De tijd zal het leren' van Koen Kievits geopend. We beginnen om 15.00 uur. Je bent van harte welkom.