Eva Spierenburg toont een installatie die bestaat uit een reeks nieuwe sculpturen, schilderijen en video. Met deze werken probeert zij vormen te vinden om menselijke processen gestalte te geven die zich vaak aan grip en taal onttrekken. Processen die zich bewegen tussen leven en dood, lichaam en geest, inwendig en uitwendig, ruw en teer, aards en religieus.

Het vertrekpunt van de werken in de tentoonstelling is ‘Documenting the body’, een visueel dagboek waarin Spierenburg tekeningen maakte na het overlijden van haar vader. Het heeft de vorm van een leporello, waarvan ze de inhoud vervolgens op textiel drukte. In het doek zijn fysieke en mentale gevoelens van rouw gevouwen die zich niet in taal laten vangen. De kunstenaar weet in fijne lijnen het lijflijke te omsluiten, en raakt daarmee ook aan het mentale dat zich daarbinnen beweegt. In de tekeningen zijn bijvoorbeeld stenen te zien, soms als een zware tong in een dikke keel. Dan weer als logge keien opgestapeld in altijd onrustige benen. Een vorm die veel terugkomt is die van een ademtocht. Zo nu en dan benauwend hoog in de borst, soms diep en ontspannen.

Drifting stones and a broken bird is te omschrijven als een vertaling van deze tekeningen in een installatie; De vorm en kleur van een ademtocht vereeuwigd de kunstenaar in een sculptuur of schilderij, een veerkrachtige tong hangt aan een zijden draad. Het gekmakende gevoel van zware benen laat ze zien in een sculptuur van textiel.

De installatie toont het wezenlijke van het rouwproces. Maar niet alles in dit proces is zwaar, soms is het juist licht en speels, vermengd met alledaagse gewaarwordingen in het lichaam. En naast haar eigen vertalingen maakt de kunstenaar ook ruimte voor toeschouwers om zelf invulling te geven aan dat wat zij ervaren, om een passende vorm te vinden voor hun binnenruimte. Tijdens haar zoektocht ontdekte de kunstenaar iets essentieels waarmee zij zich genereus aan de toeschouwers toont en zich met hen verbindt: hoe intiemer een kunstwerk wordt, hoe universeler het aanvoelt.  

 

'Ik zie vormen die ik denk te herkennen omdat ik net als Spierenburg een lichaam heb, maar daadwerkelijk plaatsen lukt niet. Ik denk omdat ze lichaamsdelen of eigenschappen van ons lichaam verbeeldt die onzichtbaar zijn; ze zitten binnen in het lijf of bestaan alleen in de waarop Spierenburg ze gevoeld heeft'.

Lieneke Hulshof, hoofdredacteur van Mister Motley 

 

Lienke Hulshof opende op 13 februari de tentoonstelling 'Driftings stones and a broken bird'. Lees haar openingstekst op de website van Mister Motley: 'Een verdoofd hoofd en een borstkas als massieve homp' - Eva Spierenburg

 

Kunstenaarsgesprek met Eva Spierenburg
Luuk Heezen, presentator en programmamaker en van onder andere de podcast ‘Kunst is Lang’, interviewde Eva Spierenburg over haar werk in de tentoonstelling ‘Drifting stones and a broken bird'. Eva Spierenburg was eerder in 2016 te gast bij Luuk Heezen in 'Kunst is Lang'. In dit gesprek vertelt Eva Spierenburg over het overlijden van haar moeder en haar onderzoek over hoe om te gaan met dit beladen thema in haar werk. In die zin is het kunstenaarsgesprek een vervolg op het interview in 'Kunst is lang' in 2016.

Je kunt het kunstenaarsgesprek over de tentoonstelling 'Drifting stones and a brokenbird' terugluisteren in de podcast hieronder. 

 

Kunstenlab · Kunstenaarsgesprek Eva Spierenburg

 

Tentoonstelling Drifting stones and a broken bird

18 december 2021 t/m 20 maart 2022
Grote Zaal