Jordan Herregraven toont in de grote zaal van Kunstenlab een aantal sculpturen en etsen. Ze ogen zowel vertrouwd als vreemd. Ze bevatten eeuwenoude vormen en symbolen en nemen tegelijkertijd nieuwe gedaanten aan.

Tijdens het maken probeert de kunstenaar intuïtief te zoeken naar een dieper weten. Wie zijn we als mens en aan welke dromen, gedachten en rituelen geven we waarde? De kunstenaar groeide als enig kind op bij zijn moeder, een antiekhandelaar, en werd omringd door artefacten; door mens gemaakte objecten die gingen over cultuur en natuur. Voor hem belichaamden ze oude werelden, mysterieuze verhalen en een levende geschiedenis. Hij heeft een diepe band met deze vergeten objecten en ziet zichzelf erin gereflecteerd. Ze bevestigen dat hij onderdeel is van een groter geheel. Hij raakte steeds meer geïnteresseerd in de psychologie achter deze geïnternaliseerde geschiedenissen en de manieren waarop onze lichamen met onze omgeving zijn verbonden.

De kunstenaar werd geïnspireerd door artefacten, en maakt nu zelf een soort nieuwe eigenaardige objecten met een nieuw verhaal. Door met organische materialen te werken creëert hij een directe link met de natuurlijke wereld. Hij laat ons nadenken over hoe we meer in harmonie met onze omgeving kunnen leven. Voor de kunstenaar gaat het werk namelijk over de cyclus van leven en dood, maar ook over wat dit steeds meer in gevaar brengt. Nu de invloed van de mens op onze omgeving alsmaar groter wordt, is het overduidelijk dat de kringlopen van het leven dreigen te verdwijnen. In de tentoonstelling blijven we achter met lichamen die bescherming en een schuilplaats zoeken. Hier dienen de overblijfselen van skeletten als herinnering aan, en een schakel met, onze eigen ervaringen in een leven van vlees en bloed.

De werkwijze van Herregraven laat weinig ruimte voor fouten: waterverf vlekt op textiel, zuur bijt in een gravure en in houtsnijwerk zie je iedere snee en groef. De kracht van het werk zit voor de kunstenaar in deze spanning. De onvermijdelijke fouten vragen een zorgvuldige aanpak. Beschadigd hout is voorzichtig toegevoegd en gevlekte stof is verwijderd en hersteld. De werken hebben een ervaring doorgemaakt: ze dragen echte, naakte littekens. Daarmee worden ze een echo van ons echte lichaam. Tegelijkertijd doen ze ons nadenken over onze impact op het geheel.

Wat als we meer oog hebben voor de veranderende ecologie waarvan we deel uitmaken? Wat als we ons lijf en onze omgeving echt als geheel zouden zien? Kunnen we dan onze beschadigde band met de natuur en onze littekens nog herstellen?

Opening
De tentoonstelling wordt op vrijdagavond 12 juli feestelijk geopend onder begeleiding van band Sonic Sunset. Vooraf wordt de tentoonstelling 'The Sick Rose' van Hannelotte van Elst geopend. We beginnen om 20.00 uur. Inloop is vanaf 19.30 uur.