Marije Vermeulen maakt kleurrijke abstracte schilderijen, installaties en muurschilderingen. Ze studeerde mode, meubelmaken én beeldende kunst: werelden die veelal van elkaar gescheiden zijn. Kunst hangt immers vaak aan de muur, mode trek je aan en een stoel is om op te zitten. De kunstenaar laat deze werelden liever in elkaar overvloeien: haar schilderijen, objecten en installaties zijn daarmee een uitnodiging. De kunst mag óns aantrekken, we mogen plaatsnemen in zwierige lijnen, gedragen worden door energieke kleuren en ons laven aan een omgeving. Dat die omgeving geïnspireerd wordt door dingen als zomerse parasols, wuivende palmbomen en strandtenten is geen toeval: het zijn plekken waar het goed toeven is.

Op het eerste oog zien de kunstwerken van Vermeulen er frivool en speels uit, alsof ze uit toeval en durf zijn ontstaan. Een lijn in één keer moedig op het doek gezet. Pats! Maar achter die spontaan speels ogende wereld gaat een ijverig puzzelen vooraf. Het favoriete spel van Marije Vermeulen als kind is Mastermind. Een spel waarbij je probeert om in zo weinig mogelijk beurten een afgeschermde kleurenreeks van vier kleuren op rij te raden. In iedere beurt kun je één poging doen om tot die specifieke samenstelling te komen. Het resultaat van deze kraakheldere puzzel is kleurig speelplezier. Eigenlijk speelt Vermeulen dit spel nog altijd in haar studio. In haar schetsboekjes begint ze namelijk eerst met het schetsen tot bepaalde vormen die de basis van haar schilderij vormen. Het speelbord. Vervolgens pakt ze verschillende kleuren uit haar etui waarmee ze oneindig veel variaties maakt: oker, violet, ultramarijn en smaragd. Of toch violet, oker, smaragd en ultramarijn? Wanneer ze uiteindelijk die gouden combinatie te pakken heeft, begint ze pas aan het schilderij. Ook in dat schilderij heeft ze spelregels over afstand. Niets is toevallig. Die spelregels zijn voor haar belangrijk: ze geven een kader waardoor ze in het werk zelf niet meer hoeft te zoeken. Daarbij stelt ze zich steeds de vraag: hoe strikt kan iets zijn en tóch een verassend en speels resultaat krijgen?

Dat speelse resultaat is wat ze zoekt, want daarin komen die verschillende werelden bij elkaar. In een omgeving waar je als toeschouwer wordt verleid om te blijven hangen. Als een prettig terras of de trap van een herenhuis op een zomeravond. Uitnodigend, levendig en in verbinding met de wereld die voorbijkomt. Het is in die setting waarin de meest verassende ontmoetingen en gesprekken plaatsvinden. Over verschillende domeinen en wie er eigenlijk de strikte lijnen ertussen bepalen. Over hoe we ons daar doorheen bewegen en of we met die nieuwgevonden ruimte durven spelen.

Opening
De tentoonstelling 'I'm just waiting for a friend' wordt op zondag 17 september om 16.00 uur feestelijk geopend met aansluitend de tentoonstelling van Aam Solleveld. Vooraf vindt de opening plaats van 'Geloof het of niet...een draaimolen' van Matthijs Bosman (vanaf 13.00 uur). Je bent van harte welkom.