Vibeke Mascini onderzoekt met ‘Digits’ hoe energiestromen omgezet kunnen worden naar iets waarneembaars. In de podiumruimte brandt Candela (2025), een lichtje dat wordt gevoed door energie afkomstig uit een walvislijf. In de grote zaal spelen drie videoclips waarin de uitwisseling van kennis en ervaring centraal staan. Ze zijn onderdeel van het grotere ‘Digits’, een installatie waarin geluid, energiekabels en toeschouwers door een grid in de ruimte bewegen. Daarmee legt Mascini bloot hoe alles met elkaar verbonden is.

Hoe zwaar is een walvis en wat gebeurt er met de energie van het dier wanneer het aanspoelt? De kunstenaar werkt ruim een decennium samen met onder meer wetenschappers, ingenieurs en musici om allerlei sporen rondom soortgelijke vragen te volgen. Zo ontdekte ze dat er in het elektriciteitsnet onder andere energie zit van aangespoelde walvissen, in beslag genomen cocaïne en van gletsjerwater dat door stuwdammen stroomt. Verder deed ze onderzoek naar wat er van ons lichaam overblijft na de dood, volgde ze motten die tot nachtvlinders ontpopten en via warme luchtstromen over continenten bewogen, en ijsvogels die middenin hun vlucht bevroren. Walvis, gletsjer, ijsvogel, mens: waar ligt onze bron? En veranderen we eindeloos van vorm? Hoe kan de energie van een walvis die ooit door de oceaan zwom nu het licht in de tentoonstellingsruimte laten branden?

De afgelopen jaren is Mascini steeds bewuster geworden van de energetische uitwisseling tussen haarzelf en de mensen om haar heen. Hieruit komt ‘Digits’ voort: een visueel album dat bestaat uit verschillende hoofdstukken. In de eerste drie hoofdstukken zijn de hoofdpersonages: een geschiedenisleraar uit haar jeugd (Peninsula, 2023), een geliefde (Tangere, 2024) en haar grootmoeder (Amber, 2025). Ze worden vertegenwoordigd door hun handen, die via gebaren de overdracht van kennis en ervaring demonstreren. De titel ‘Digits’ is afgeleid van ‘digitus’ (Latijn voor vinger) en refereert aan het gebruik om op de vingers te tellen.
 
In Amber (2025) beschouwt Mascini de handen van haar grootmoeder als de vertrouwde hoeders van voeding, compost en tuinen. Voor dit hoofdstuk heeft Mascini kunstnagels gecreëerd die gebaseerd zijn op ambersteen – door de oude Grieken ook wel ‘elektron’ genoemd. De benaming van elektriciteit is hiervan herleid. Bij het opwrijven van ambersteen ontstaat er namelijk elektrische lading, waardoor het sinds de oudheid als magisch, mythisch en bezield werd beschouwd.

In de podiumruimte brandt Candela (2025), een klein lichtje in het donker. Tot de 19e eeuw gold de kaars als de belangrijkste bron van kunstmatig licht. Voortkomend uit het verlangen om licht meetbaar te maken, werd de ‘candela’ (Latijn voor kaars) sinds 1860 erkend als standaardeenheid voor lichtsterkte. 1 Candela is gelijk aan het licht afkomstig van de helderste kaarsvlam, brandend op een wasachtige stof afkomstig van de potvis. Nog altijd is de candela een internationale maateenheid en klinkt de vlam van walvisvet door in de aanduiding voor verlichting.

Bij deze tedere lichtbron doemen meer onzichtbare netwerken op. Ze verbinden tijden, plekken en wezens voorbij een stoffelijke vorm. Als we zorgdragen voor deze verbindingen kunnen hun vonken misschien wel eindeloos blijven herrijzen: van gestolde materie uit tijden van onze voorouders tot magische bezieling lang nadat we er niet meer zijn.
Digits is de eerste gelegenheid waarin de verschillende videoclips samen worden getoond waardoor hun onderlinge verbondenheid wordt verdiept, zoals Vibeke Mascini dit oorspronkelijk heeft bedoeld.

Opening
Op zondag 26 januari wordt de tentoonstelling 'Digits' geopend. Vooraf aan de opening vindt met de opening van de tentoonstelling ‘Echoes of Alignment’ van Sjahrzad Khodadadeh plaats. We beginnen om 15.00 uur.