Malou Cohen laat collage’s, teksten, sculpturen en foto’s zien in de projectruimte en Kunstenlabsteeg. Ze gebruikt alledaagse elementen waar anderen aan voorbijlopen: van een geplette zakdoek op straat tot een stukje afval waarin ze de sterrenhemel weerspiegeld ziet. Door ze in een ander licht te tonen ontstaat er een stukje magie, een nieuw verhaal of juist een banaal maar bevrijdend besef: het is wat het is. Maar wat is dat eigenlijk?

De kunstenaar verzamelt materialen en elementen die tot haar verbeelding spreken. Van weggesmeten huisraad tot flarden van gesprekken waar ze de humor van inziet of een ander luikje openen. Door ze in een andere context te plaatsen worden ze opeens iets nieuws. Klodders tandpasta in een wasbak worden een maanlandschap. Een smerig raam een woestijnuitzicht. Ze maakt foto’s of video’s van situaties en andere schrijft ze op. Sommige dingen neemt ze mee haar atelier in: kleine parasolletjes, snuisterijen, fotolijstjes en andere fraaie straatschatten.

In haar studio komen alle elementen samen. Als een soort ontdekkingsreiziger probeert ze de mogelijkheden van deze materialen bloot te leggen. Ze combineert ze met keramiek, tekeningen, teksten en eerdere werken. Zo blijft ze constant bezig om nieuwe perspectieven te ontdekken. Ze speelt ermee en combineert ze met andere materialen. Daarbij laat ze zich leiden door een mix van intuïtie, associatie, gevoel en verbeelding. Tot er iets ontstaat wat haar meeneemt. Het is moeilijk uit te leggen waar naartoe, omdat het niet iets is dat vanuit het hoofd ontstaat. Haar werk komt tot stand door te spelen en verwonderen.

Tijdens het maken verwondert ze zich over het leven. Soms door ver uit te zoomen en te realiseren hoe groots en onbegrijpelijk het is. Dan weer door in te zoomen op onbeduidende tafereeltjes. Ze staat stil bij de humor en absurditeit van het dagelijks leven. De schoonheid en het onbenullige ervan. Wat zijn we als mens eigenaardig en gewend onze aandacht te richten op het schone en fraaie. Daardoor lopen we letterlijk en figuurlijk voorbij aan die verloren zakdoek in de regen, die duif of het drukke plein of die groezelige portiek in de pels van pittoresk gebouw. Juist door de aandacht op dit soort rafelranden te richten laat ze zien dat ook hier een stukje magie zit. Alsof zakdoek, portiek en duif stilletjes maar duidelijk tegen ons zeggen: het is wat het is. Licht absurd, onbenullig en toch ook best fraai.

Opening
De tentoonstelling wordt op vrijdag 21 maart om 20.00 uur door beeldend kunstenaar en schrijver Ruben Planting geopend. Hij zal iets voordragen uit zijn publicatie Iemands Naam (2024). Aansluitend wordt de tentoonstelling 'En jij?' van Pelle Schilling en de tentoonstelling 'Cinematic Sands' van Kimiya Jokar geopend.