Sachi Miyachi brengt in de grote zaal structuren samen in een installatie, structuren van een huis, een bowlingbaan en een silo. In de installatie experimenteert ze met ‘de oogst’ van haar onderzoek naar historische gebouwen in en om Deventer. 

‘Practising structure’ is het levenswerk van Sachi. Waar ze ook is: ze probeert de logica achter structuren te begrijpen. Niet alleen de fysieke structuur, maar ook de psychologische en sociale. Ze worden actief in stand gehouden door mensen en ze transformeren of verdwijnen met de tijd.

De kunstenaar groeide op in het westelijke deel van Tokyo. Ze woonde in een omgeving die werd gevormd door snelle verstedelijking en door economische groei. Als kind speelde ze graag stiekem op bouwterreinen. Het waren haar tijdelijke speeltuinen. Hier ontstond haar interesse voor een bijzonder proces: hoe oude ambachtelijke landschappen plaatsmaken voor moderne structuren óf ermee samenvloeien.

Voor deze tentoonstelling bezocht ze unieke gebouwen in Deventer, gebouwen waarin oude en nieuwe elementen samenkomen. Zoals de oude graansilo waarin de bewoners slapen met 60 meter afgrond onder hun slaapkamer. Of de Buitensociëteit in Deventer op de Worp waar vroeger concerten waren en dansavonden en nu een bowlingbaan gevestigd is. Tijdens haar onderzoek kwam ze op YouTube een video tegen waar mensen tijdens COVID een eigen bowlingbaan bouwden in hun tuin. Sachi bezocht ook een oud schoolgebouw (en voormalig theater) waar bewoners een uil ontdekten op zolder. Bij de renovatie houden zij rekening met deze gevleugelde bewoner.

Miyachi is geboeid door alle onverwachte oplossingen die je vooraf niet had kunnen ontwerpen, omdat ze meebewegen met het leven dat er op een specifieke plek al is. Hoe ontstaan ze en welke verhalen liggen erin besloten?
 
Miyachi ontdekte tijdens haar verblijf in Deventer het restauratieproject van de Mariakerk, die een nooit afgebouwde toren in zich verborgen heeft. Een toren die de tweede toren van de Lebuinuskerk zou worden. De aanzet hiervoor werd eeuwen geleden gemaakt, maar op een dag hebben de onbekende arbeiders het werk neergelegd. De stenen staan er al die tijd onaangeraakt.

Het doet haar nadenken over de stad, die een samenkomst is van handwerk van mensen in verschillende tijden. Om ieder ding dat wordt gemaakt hangt een gemeenschap: van kennis, kunde en moeite om het gestalte te geven. Daarin zit veel onzichtbaar werk. Niet alleen in gedachten, maar in dat wat is afgebroken of niet is (af)gemaakt. Hoe kijken we naar deze structuren? En wat betekenen al deze ‘vergeten stenen’ voor het landschap om ons heen?

Opening
De tentoonstelling wordt op vrijdag 15 november geopend door Jean Klare, beeldend kunstenaar en cartograaf. Vooraf wordt de tentoonstelling In dreams van Arno Kramer geopend. De opening begint om 20.00 uur (inloop vanaf 19.30 uur).