Het atelier Marc Müller lijkt in eerste instantie de werkruimte van een architect. Aan de muren hangen grote plattegronden, die een eigen papier- en potlooduniversum scheppen. Overal hangen en liggen tekeningen. Bij het raam passers, linialen en zwarte potloden van verschillende hardheid.
In het midden op tafels en stellingen staan kartonnen structuren met steeds een ander grid. Het lijken maquettes van wooneenheden voor een nieuwe stad of referenties aan grootschalige on-Nederlandse modulaire bouwprojecten. Maar tegelijkertijd rijst de twijfel: De kartonnen structuren, hoe zorgvuldig opgebouwd ook, worden opengebroken of afgebroken en lijken daardoor ook in verval. Wanneer we heel dicht op de tekeningen staan, zien we ook hier dat opbouwen en afbreken hand in hand gaan en essentieel onderdeel zijn van het maakproces: Zijn tekenen is: doortekenen, krassen, kerven, bewerken, opvullen en aanvullen met lakken, emulsies en restjes grafiet, in de potloodtekening die slechts te vermoeden valt.
Marc Müller studeerde aan de AKI in Enschede. Hij had toen al belangstelling voor architectuur: “De mens heeft architectuur nodig om te overleven”. Marc Müller heeft lange tijd meubelachtige installaties gemaakt en veel in opdracht gewerkt. Op dit moment werkt hij alleen autonoom en tekent hij in zijn atelier. Onlangs toonde hij werk in het Goethe instituut in Rotterdam. In het Kunstenlab toont Marc Müller tekeningen en ruimtelijk werk in een afgewogen setting. Hij realiseert een totaalinstallatie waar de bezoeker urenlang kan dwalen, kijken en verblijven. De materialiteit, fragiliteit en aandacht van de tekeningen en bouwsels versmelten met elkaar tot een wereld waar Piranesi van zou dromen.
'De kijker ziet een anonieme wereld van architecturen, een stelsel van patronen, strepen en stapelingen die minutieus en gedetailleerd met het geduld van een monnik zijn opgebouwd. Het is niet helemaal duidelijk of we ons in de plattegrond van een huis of een stad bevinden. Het zou ook een wildernis kunnen zijn die groeit en overwoekert. Beschaving en kosmos vallen samen. Marc Müller creëert geen ontworpen ruimte, maar in een gedachte ruimte. We struinen als bezoeker als het ware door zijn denkpatronen en onderzoek.' (citaat: Landa van Vliet)
De tekeningen waaraan hij werkt noemt Müller een ‘werklichaam’ en een ‘huis’. Ze zijn een huis waarin hij kan denken, bewegen en doordenken. Een extra ruimte toevoegen. Langzaam breiden de tekeningen zich uit, gedreven door associaties en intuïtie. Zolang mogelijk wil hij niet weten waar het naar toe gaat, het moet ongekend blijven. Er zijn wel aanleidingen te vinden in zijn werkruimte. Ergens hoog boven in het atelier staat het woord Utopia op de muur, maar ook weer weggevaagd. Müller’s centrale thema ligt in het verlengde van de vraag naar de conditio humana. Waar bevindt de mens zich. Waar heeft die zijn plek? Hij wil de mens niet vastpinnen, maar vanuit verschillende invalshoeken met dit thema spelen. Het belangrijkst is voor hem het niet willen begrijpen en duiden, maar het een mysterie laten blijven.
In het kader van The next step (Het talentontwikkelingsprogramma van Kunstenlab) nodigt Marc Müller en Kunstenlab geluidskunstenaar Max Kuiper uit te reageren op zijn tentoonstelling. Gedurende de tentoonstellingsperiode stelt Kuiper elke week een nieuw geluidswerk samen, met als basis de vele field recordings die kunstenaar Marc Müller heeft gemaakt in een groot aantal gebouwen. Elk nieuwe geluidswerk wordt gepresenteerd met een video die met het geluidswerk samenhangt. Zo wordt als het ware een tijdschrift gevormd, waarin elke week een bladzijde wordt omgeslagen. Op zondagmiddag 30 september sluit Max Kuiper zijn werkperiode af met een optreden.
Opening:
De tentoonstelling wordt geopend op zondag 5 augustus om 16.00 uur samen met de tentoonstelling 'It's my tail and I'll chase it if I want to' en 'Les Horribles Travailleurs'. Dichter Martin Knaapen en geluidskunstenaar Jeroen Diepenmaat combineren gedichten en klanken bij het werk van Marc Müller, Max Kuiper, Aalt van de Glind en Hannelotte van Elst.