Op de landtong tegenover de Deventer binnenstad, bij de wijk de Worp, staat een grote populier. Onderzoek leert dat het om de oudste Populus Canadensis ‘Marilandica’ in Nederland gaat: ‘de reus van de Worp’. Atelier Veldwerk stelt deze Canadese peppel, die waarschijnlijk in 1822 is geplant, centraal in hun voorstel voor de IJsselbiënnale. Het kunstwerk bestaat uit de markering van de omvang van de boomkroon. Om deze ‘krooncirkel’ is de valcirkel van de boom gevisualiseerd met de aanplant van een loot van de boom. Want de bijna tweehonderd jaar oude populier gaat onherroepelijk vallen, binnen afzienbare tijd.
Het kunstwerk gaat ook in op de waterstand: alle palen zijn aan de bovenzijde op exact dezelfde hoogte uitgelijnd. Dit is de hoogte die de IJssel in het voorjaar van 2000 had. De bovenkant van de palen is zwart geschilderd. Die scheidslijn geeft de hoogte aan waarop volgens de richtlijnen van Rijkswaterstaat nog objecten op deze plek mogen worden aangebracht. 
Atelier Veldwerk maakt met dit poëtische werk de cyclus van groei, bloei, verval en nieuwe groei tot overdenking. Als een eerbetoon aan deze gigant die tweehonderd jaar lang zwijgzaam maar krachtig de talloze overstromingen én de ingrijpende herinrichting van het landschap heeft doorstaan. Hiermee wordt het bijna een rituele plek die uitnodigt het landschap te beleven.

 

Als onderdeel van de eerste editie van de IJsselbiënnale is het de ambitie om een permanent kunstwerk in Deventer te realiseren. Er is een kleine commissie samengesteld vanuit de adviesraad en de programmeurs van de IJsselbiënnale. Helaas valt het plan samen met enkele andere ontwikkelingen in dit gebied en wordt er een negatief advies uitgebracht omdat kunstwerk teveel druk op de locatie geven. In overleg besluiten we het kunstwerk in een tijdelijke vorm uit te voeren tijdens de IJsselbiënnale.