Het verhaal en de plek
Overeenkomstig het credo ‘wie niet werkt zal niet eten’ moesten werklozen in de jaren 30 van de vorige eeuw verplicht deelnemen aan werkverschaffingsprojecten. Ook in Zwolle werden werklozen ingezet, bijvoorbeeld voor de aanleg van sportterreinen en grondwerk voor infrastructurele projecten. Het was zwaar werk. Niet zelden stonden arbeiders urenlang op blote voeten in het water. Het grondwerk voor de aanleg van de Hortensia-straat en Leo Mayorlaan was één van de werkverschaf­fingsprojecten. In het huidige straatbeeld herinnert niets meer aan wat er destijds is gebeurd.

Het kunstwerk
Kunstenaar Matthijs Bosman heeft de harde en roemloze arbeid weten vast te leggen in een monumentaal beeld in dezelfde grond en op dezelfde plek als waar het werk destijds werd verricht. Als ware het een archeologische vindplaats, zijn nu voetstappen en sporen van kruiwagens zichtbaar: een choreografie van armoede. Iedere stap is een individuele levensweg en een verdwenen verhaal. Samen vormen ze een weer zichtbaar geworden laag uit de geschiedenis.

Wij hebben coördinaten van de locatie hiernaast vermeld,via de app Commander Compass Lite kunt u deze invoeren en de Canonkunst vinden.

Het gedicht

werkverschaffing

wij waren mannen van de grote crisis
die leerden wrochten voor een rooie cent

vernederd en geknecht door domme pech
die alle eergevoel en malle schaamte

verloren om wat brood voor ons gezin
wij waren als een zootje bij elkaar geraapt

maar kerels uit één stuk en eensgezind
wij hebben jouw genadebrood gegeten

werden als beesten ‘s avonds opgehokt
en overleefden voor een smal gewin

en zijn met stille trom huiswaarts gekeerd
waar ieder kauwde op zijn eigen wrok

wordt ooit aan ons een monument gewijd
vereeuwig dan de afgemeten stap
die kriskras door de dikke modder gaat