Het verhaal en de plek
De Veeneindeweg is een bijzondere locatie, omdat het verschillende tijdlagen van elkaar scheidt. Ten noorden van de weg liggen de restanten van het oude hoogveen. Het woeste veengebied van het Veenschap is goed zichtbaar, net als de zo kenmerkende strokenverkaveling waar vóór de ruilverkaveling nog actief turf werd gestoken. Het vormt een groot contrast met het rationeel herverkavelde landschap ten zuiden van deze weg.
Het kunstwerk
Rob Sweere heeft in het kunstwerk de giek van een dragline (materieel dat tijdens de ruilverkaveling onontbeerlijk was) een nieuwe functie gegeven, namelijk die van uitkijktoren. De sterke associaties die het beeld van een dragline doorgaans oproept (kracht, actie, optimisme) contrasteren met die van de uitkijktoren (beschouwing, bezinning, stilte). ‘De Giek’ biedt niet alleen uitzicht over het aardse landschap: In de nok van het werk is een kijkgat gemaakt waar de bezoeker vanaf de Veenschapsweg ook de hemel kan aanschouwen. ‘De Giek’ is de pendant van ‘Het Vijfde Landschap’, een kunstwerk 5 kilometer verderop op Fayersheide.
De kunstenaar
Rob Sweere is een specialist in het doorbreken van gewoontepatronen. Hij maakt mensen bewust van hun omgeving. Zijn werk bevat vaak meditatieve elementen.
Rob Sweere: ‘Wat ik voorop wil stellen, is een werkelijke beleving van het kunstwerk door zowel de maker als door het publiek. Kunst als actualiteit. Het gaat om een wezenlijke ervaring van het leven. Kunst maken is een manier om die ervaring op te roepen, en indien mogelijk die ervaring aan anderen over te dragen. Het is te vergelijken met een ritueel’.
Wij hebben coördinaten van de locatie hiernaast vermeld, via de app Commander Compass Lite kunt u deze invoeren en de Canonkunst vinden.
Het gedicht
Naar aanleiding van de geschiedenis, de plek en het kunstwerk heeft dichter Koos Geerds een gedicht geschreven:
ruilverkaveling
wij zijn het landschap dat zich steeds opnieuw ontwerpt
om het ultieme zicht te krijgen op het ware leven
wij zijn de ooggetuigen van een eeuwenoud proces
dat onophoudelijk door ons wordt uitgewist
wij zijn het visioen dat ons het betere ontvouwt
naarmate wij verlaten wat ons ooit is toevertrouwd
wij zijn de reizigers die steeds op weg naar nieuwe einders
dromen van waar wij kwamen en gelukkig wilden zijn
wij zijn de kaart waarop de paden uitgestippeld worden
die rechtstreeks leiden naar een lang verloren oerbestaan
wij zijn de gidsen van die na ons komen en wij zweren
dat vanaf nu de allerlaatste fase zal zijn ingegaan
wij zijn de toekomst die het nageslacht versteld doet staan
om wat ons scheidde en samenbond en verder heeft gedreven
wij zijn het landschap dat voortdurend wijkt en wisselt
om op z’n minst herinnerd en z’n mooist bemind te zijn